эҳтиёт

[احتياط]

а

1. оқибатандешӣ, кори бомулоҳиза, кори ботадбир, ботадбирӣ, ҳушёрӣ, пухтагӣ

2. пасандоз барои эҳтиёҷи муҳим, барои эҳтиёҷи номаълум нигоҳ доштани чизе

3. нигоҳбонӣ, муҳофизат; аз рӯи эҳтиёт мулоҳизакорона, барои пешгирӣ аз чизе, эҳтиётан, бо мулоҳизаи ноомади кор; барои эҳтиёт барои пешгирӣ аз пешомаде; эҳтиёт кардан а) ҳушёр шудан, барҳазар будан; б) нигоҳ доштан, муҳофизат кардан; в) нигоҳ доштан, захира кардан барои эҳтиёҷ ва рӯзи ноомад; эҳтиёт шудан хабардор шудан, ҳушёр будан